قلمم گم شده کتابم کو........دفتر رنج بی حسابم کو؟

باهزاران سوال بی پاسخ..... مانده ام  زندگی جوابم کو؟

لاله های سرخ دشتهای غمم..... سوختمباغبان گلابم کو؟

کاشکی آینه زبانی داشت.........تا بگوید به من شبابم کو؟

مانده ام خسته در خجالت باغ.....برف میبارد آفتابم کو؟

باز شب آمد وپریشانم............ پسرم قرص های خوابم کو؟

روزی از سهرهای غریب بپرس ..... که در آتش دل کبابم کو؟

دلم غمگین و نالان است........گرد آه وجودم را فرا گرفته .......

آسمان آبی نیست .......عشق فانی شده..

ماه دور زمین نمیگردد.......قناری خشن شده قوقولی قوقو میکند..... کلاغ بی خبر است

پای باران بی صدا شده........دنده زندگی جا نمیرود.

ای سحاب رحمت ای افتاب هیبت. ای سایه بیا تا خزان زندگی رخت بهار  بپوشد

وشکوفه هستی به بار نشیند......و اتوبان هستی بی تلاطم گردد

بیا ای زیبای دلکیر..... مشعل را شعله ور کن................

بتابان!!!!!!!!!!!!!!!!!

از کفر من تا دین تو راهی بجز تردید نیست...دلخوش به فانوسم نکن اینجا مگر خورشید نیست

با حس ویرانی بیا تا بشکند دیوار من....چیزی نگفتن بهتر است تکرار طوطی وار من

با عشق انسوی خطر جایی برای  ترس نیست....در انتهای موعضه دیگر مجال درس نیست

کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن میشود.... چیزی شبه معجزه باعشق ممکن میشود

امشب به قصه دلمن گوش میکنی .............فردا مرا چو قصه فراموش میکنی

این در همیشه در صدف روزکار نیست .........میگویمت.ولی تو کجا گوش میکنی

دستم نمیرسد که در آغوش گیرمت ..........ای ماه با که دست در آغوش میکنی

در ساغر تو جیست که باجرعه نخست .... هوشیارو مست راهمه مدهوش میکنی

گر گوش میکنی سخن خوش بگویمت..... بهتر زگوهری که تو در  گوش میکنی 

جام جهان زخون دل عاشقان پر است.....حرمت نگاه دار اگر نوش میکنی

سایه چو شمع شعله در افکنده ای به جمع...زین داستان که با لب خاموش میکنی

بار پروردگارا اگر گاهی از من گناهی سر زده که من از آن ناآگاهم وتو از آنآگاهی مرا قرین رحمت ولطف وغفرت قرار ده واز سر تقصیراتمان در گذر...

خداوندا از تو میخواهم بر انچه من از تو به تو وعده کرده ام و وفای به آن پیمان را از من نیافته ای بر من ببخشایی...........

آفریدگارااشارات و سخنان بی ثمروارزو های پر ضرر را که از سر نادانی کردهام بر من منت گزارو ببخشای...........

ای مهربانترین مهربانان